Το παρόν κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και απευθύνεται στους δικηγόρους που προσπαθούν ακόμη να πείσουν τον εαυτό τους ότι μπορούν να συνδυάσουν επιτυχώς καριέρα και οικογένεια, και μάλιστα οικογένεια με μικρά παιδιά.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ
('Η ΑΛΛΙΩΣ LAW AND MARRIAGE)
Κυριακή μεσάνυχτα. Τα παιδιά επιτέλους κοιμισμένα στο κρεβάτι τους μετά από ένα εξαντλητικό διήμερο κατά τη διάρκεια του οποίου:
- Έβαλες πέντε πλυντήρια (τα οποία άπλωσες, μάζεψες, σιδέρωσες, τακτοποίησες και ο κάδος των απλύτων ήδη γέμισε ξανά).
- Μαγείρεψες τρία-τέσσερα φαγητά για όλη την εβδομάδα, ένα κέικ και κουλουράκια για τα παιδιά (τα οποία κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος ήταν διαρκώς ανάμεσα στα πόδια σου, οπότε έπρεπε ταυτόχρονα να προσέχεις να μην ακουμπήσουν το φούρνο, να μην αρπάξουν κανένα μαχαίρι και να μην τα πατήσεις).
- Έπλυνες όλα τα πιάτα και μαγειρικά σκεύη των προηγούμενων δραστηριοτήτων και παρ'όλα αυτά ο νεροχύτης είναι ακόμη γεμάτος (το πόσα σκεύη λερώνεις για ένα μικροσκοπικό παιδικό γεύμα αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το αντιληφθείς).
- Ξεσκόνισες και σκούπισες όσα βλέπει η πεθερά (και συνήθως τα βλέπει όλα, λέει λίγα και εννοεί πολλά).
- Πρόλαβες το σούπερ μάρκετ λίγο πριν κλείσει και έκανες σε χρόνο ρεκόρ τα ψώνια της εβδομάδας (ψάχνοντας σαν τρελή από διάδρομο σε διάδρομο που στο καλό είναι το αλάτι και ποιες πάνες είναι αυτή τη βδομάδα σε προσφορά, με τα παιδιά στο καροτσάκι να αρπάζουν ό,τι βρουν μπροστά τους κι εσένα να προλαβαίνεις στο τσακ το γυάλινο βάζο πριν προσγειωθεί στο διάδρομο και να καταλήγεις πάντα να φεύγεις με δύο ακόμη αυτοκινητάκια, γιατί ο "μακουίν" και ο "μπάρμπας" κυκλοφορούν σε διάφορα μεγέθη και χρώματα που πρέπει να αποκτήσουν και δεν υπάρχει μοντέλο για μοντέλο που να μην έχει παίξει έστω και για τρια δευτερόλεπτα στην ταινία και πρέπει να το αποκτήσουν και αυτό).
- Μάζεψες τουλάχιστον 20 φορές τα σκορπισμένα σε όλο το σπίτι παιχνίδια και κατάφερες να το δεις συμμαζεμένο συνολικά 20 λεπτά, πριν αντικρίσεις ξανά με φρίκη το σπιτάκι που όλο το πρωί κατασκεύαζες με 500 τουβλάκια lego, κατόπιν επίμονης παράκλησης του τύπου "φωνάζω δυνατά στο αυτί της μαμάς μου επαναλαμβανόμενα ΜΑΜΑ ΠΙΤΙ ΛΕΓΚΟ, ΜΑΜΑ ΠΙΤΙ ΛΕΓΚΟ, μέχρι να πετύχω το στόχο μου", να εκσφενδονίζεται προς άγνωστη κατεύθυνση και τα μικροσκοπικά τουβλάκια να κρύβονται χαιρέκακα στα πιο δυσπρόσιτα σημεία του σπιτιού.
- Πραγματοποίησες τη φαεινή ιδέα να πας τα παιδιά στην παιδική χαρά, με τη μάταιη ελπίδα να κουραστούν και να κοιμηθούν νωρίτερα, καταλήγοντας να γυρίσεις στο σπίτι με τα παιδιά γέματα ενέργεια και ένταση και εσένα ξεθεωμένη μετά από αδιάκοπο κυνηγητό προς μονίμως αντίθετες κατευθύνσεις.
- Διάβασες το ίδιο παραμύθι για χιλιοστή πεντακοσιοστή πεντηκοστή φορά, χιλιοστή πεντακοσιοστή πεντηκοστή πρώτη φορά, χιλιοστή πεντακοσιοστή πεντηκοστή δεύτερη φορά, χιλιοστή πεντακοσιοστή πεντηκοστή τρίτη φορά, χιλιοστή πεντακοσιοστή πεντηκοστή τέταρτη φορά (το πιάσατε το νόημα, δε συνεχίζω γιατί εσείς μπορεί να νυστάξετε, τα παιδιά μου όχι).
Και τελικά μετά από όλα αυτά και άλλα πολλά (τάισες, έπλυνες, άλλαξες και ξανατάισες, ξαναέπλυνες, ξαναάλλαξες), κάθισες για πρώτη φορά τα μεσάνυχτα της Κυριακής... (φυσιολογικά περιμένετε να πω για να ξεκουραστείς, αλλά εδώ θα σας θυμίσω την επαγγελματική μου ιδιότητα για να προσγειωθούμε όλοι μαζί στην πραγματικότητά της)... για να γράψεις την ανακοπή της οποίας η προθεσμία λήγει αύριο, τις προτάσεις για το δικαστήριο της Τετάρτης και την προσθήκη-αντίκρουση για το δικαστήριο της προηγούμενης Τετάρτης.
Και για να αντιληφθείτε το δράμα της μάνας δικηγόρου, όσο έκανες όλα τα παραπάνω και στις πιο ακατάλληλες στιγμές χτυπούσε το κινητό για κάποια από αυτές τις "επείγουσες" ερωτήσεις απαιτητικών πελατών που δεν μπορούν να περιμένουν να ξημερώσει η Δευτέρα: Κυριακή μεσημέρι που μόλις κατάφερες να κοιμίσεις τα παιδιά, Κυριακή απόγευμα με το ζυμάρι στο χέρι, το μωρό να κλαίει και τον μεγάλο να κάνει ακροβατικά πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, Σάββατο απόγευμα στο ταμείο του σούπερ μάρκετ με την ουρά να περιμένει να πληρώσεις, τα παιδιά να σου φωνάζουν ανυπόμονα να ανοίξεις τη συσκευασία του παιχνιδιού που μόλις αγόρασαν και την ταμία να σε κοιτάζει αδιάφορα να παιδεύεσαι να ανοίξεις την πλαστική σακούλα (γιατί παιδεύομαι πάντα με τις σακούλες των σούπερ μάρκετ;)
Πόσες φορές άραγε δεν έχει τύχει να είσαι στα δικαστήρια και να ζητάς από συνάδελφο να σου κρατήσει την
υπόθεση για να να σπεύσεις άρον άρον να παρεις το παιδί από το σχολείο
γιατί ανέβασε πυρετό; Πόσες φορές δεν έτυχε να ψάχνεις τελευταία στιγμή άτομο να σου κρατήσει τα παιδιά, για να τρέξεις στο ραντεβού που κανονίστηκε επειγόντως; Kαι πόσες φορες δεν έτυχε να είσαι σε συνάντηση με πελάτη, να έχεις πάρει το πιο σοβαρό σου ύφος και να σε παίρνει τηλέφωνο η babysitter να σε ρωτήσει τι να δώσει στα παιδιά για φαγητό; Και πάει καλά, βρίσκεις έναν τρόπο να της εξηγήσεις διακριτικά. Όταν σε ρωτάει οδηγίες αντιμετώπισης της διάρροιας, εκεί τι κάνεις;
Λένε ότι όταν γίνεσαι μητέρα χάνεις τρία πράγματα: Τον ύπνο σου, την προσωπική σου ζωή και τη μέση σου.
Πράγματι, το πρώτο πράγμα που χάνεται όταν αποκτάς παιδιά είναι ο ύπνος. Με τον ερχομό τους στη ζωή σου, έρχονται συνοδεία και οι διαταράχες του ύπνου. Γιατί ακόμη κι όταν τελειώσεις με τα δικόγραφα και πέσεις τελικά να κοιμηθείς, θα ξυπνήσεις. Θα ξυπνήσεις μια φορά γιατί ο μεγάλος είδε εφιάλτη, άλλη μια φορά γιατί ο μικρός βγάζει δόντια, μια άλλη φορά για να ελέγξεις αν ξεσκεπάστηκαν και μια ακόμη φορά γιατί μέσα στον ύπνο τους όλο και κάτι θα φωνάξουν. Πάντως από μόνη σου και επειδή χόρτασες τον ύπνο αποκλείεται να ξυπνήσεις. Και όλα αυτά αν είσαι τυχερή και δεν είναι κανένα από τα δύο άρρωστο. Γιατί αν κάποιο αρρωστήσει, αλίμονό σου. Μιλάμε για τουλάχιστον δύο εβδομάδες πλήρους αϋπνίας. Η μοίρα σου είναι γνωστή, το ένα θα κολλήσει οπωσδήποτε το άλλο και μετά εσένα ή και όλη την οικογένεια ταυτόχρονα. Και τότε αυτή η εβδομάδα είναι για κλάματα και η επόμενη είναι η εβδομάδα του τρέχω και δεν φτάνω, και ξενυχτάω για να προλάβω όλες τις δουλειές που έμειναν πίσω.
Χάνεται και η προσωπική ζωή. Και μαζί της και η κοινωνική ζωή, η νυχτερινή ζωή, η αθλητική ζωή και γενικά η προηγούμενη σου ζωή όπως την ήξερες. Να την ξεχάσεις. Πως λένε οι ινδουιστές στην προηγούμενη σου ζωή ήσουν βεδουίνος; Τόσο μακρινή σου φαίνεται η προηγούμενή σου ζωή. Όχι, όχι, μην μου αρχίζετε αντιρρήσεις ότι είναι στο χέρι σου να έχεις προσωπική ζωή. Σε άλλα χέρια μπορεί να είναι (της γιαγιάς, της baby-sitter), στο δικό σου πάντως δεν είναι.
Όσο για τη μέση, δε βαριέσαι. Είτε επανέρχεται σε λίγους μήνες, είτε θα την έχανες ούτως ή άλλως έτσι που τρως. Μια απόλαυση σου έμεινε, φάε και μην το σκέφτεσαι.
